सूक्तयः (अकारादिः)

लौकिकसूक्तयः[सम्पाद्यताम्]

अग्ने: खरतरादेव लोहं दृढतरं भवेत्।
अग्नेरभ्यागतो मूर्तिः ।
अङ्गीकृतं सुकृतिनः परिपालयन्ति।
अजो नित्यं शाश्वतोऽयं पुराणः ।
अज्ञः सुखमाराध्यः ।
अति सर्वत्र वर्जयेत् ।
अतिथिदेवो भव ।
अतिदर्पे हता लङ्का ।
अत्यादरः शङ्कनीयः ।
अत्येति रजनी या तु ।
अद्यतेऽत्ति च भूतानि, तस्मादन्नं तदुच्यते ।
अद्यैव कुरु यच्छ्रेयः ।
अधिकस्य अधिकं फलम् ।
अध्यात्मविद्या विद्यानाम् ।
अनर्थाः क्षिप्रमायान्ति वाग्दुष्टं क्रोधनं तथा ।
अनारोग्यमनायुष्यमस्वर्ग्यं चातिभोजनम् ।
अनार्यजुष्टेन पथा प्रवृत्तानां शिवं कुतः ?
अनिर्वेदः सदा कार्यः ।
अनुरक्तस्य चिह्नं तद्दोषेऽपि गुणसङ्ग्रहः ।
अन्तर्दुष्टः क्षमायुक्तः सर्वानर्थकरः किल ।
अन्नं न निन्द्यात् तद्व्रतम् ।
अन्नं न परिचक्षीत तद्वृतम् ।
अपन्थानं तु गच्छन्तं सोदरोऽपि विमुञ्चति ।
अप्रकटीकृतशक्तिः शक्तोऽपि जनः तिरस्क्रियां लभते ।
अप्रमत्तः सदा भवेत् ।
अप्रियस्यापि पथ्यस्य परिणामः सुखावहः ।
अप्रियस्य च पथ्यस्य वक्ता श्रोता च दुर्लभः।
अभिमानविहीनानां किं धनेन, किमायुषा ?
अभ्यासः कर्मसु कौशलमुत्पादयत्येव ।
अमेध्यो वै पुरुषो यदनृतं वदति ।
अर्के चेन्मधु विन्देत किमर्थं पर्वतं व्रजेत् ।
अर्थत्यागोऽपि कार्यस्स्याद् अर्थं श्रेयांसमिच्छता ।
अर्थमूलौ हि धर्मकामौ ।
अर्थस्य पुरुषो दासो दासः त्वर्थो न कस्यचित् ।
अर्थार्थी जीवलोकोऽयम् ।
अर्थो हि लोके पुरुषस्य बन्धुः ।
अर्धो घटो घोषमुपैति नूनम् ।
अर्धो वै एष आत्मनो यत्पत्नी ।
अलक्ष्मीराविशत्येव शयानमलसं नरम् ।
अल्पक्लेशं मरणं दारिद्र्यमनल्पकं दुःखम् ।
अल्पविद्या भयङ्करी ।
अवश्यमेव भोक्तव्यं कृतं कर्म शुभाशुभम् ।
अव्यवस्थितचित्तस्य प्रसादोऽपि भयङ्करः ।
अशान्तस्य मनो भारम् ।
अश्नुते स हि कल्याणं व्यसने यो न मुह्यति ।
अहङ्कारविमूढात्मा कर्ताहमिति मन्यते ।
अहिंसा परमो धर्मः।