बिल्वखल्वाटन्यायः
कदाचित् एकः खल्वाटः अधिकधावनेन श्रान्तः एकस्य बिल्ववृक्षस्य छायाम् आश्रितवान् । अकस्मात् एकं पक्वं बिल्वफलम् तस्य शिरसि पतितं तस्य शिरश्च भग्नं जातम् । एवं दुर्दैवेन जायमानां घटनां बोधमति अयं न्यायः ।
यथा –खल्वाटो दिवसेश्वरस्य किरणैः सन्तापितो मस्तके
वाञ्छन् देशमनातपं विधिवशाद् बिल्वस्य मूलं गतः ।
तत्राप्यस्य महत्फलेन पतता भग्नं सशब्दं शिरः
प्रायो गच्छति यत्र भाग्यरहितस्तत्रैव यान्त्यापदः ॥
(भर्तृहरि- नीतिशतके ८४) सा. ११३